Η Διατροφική Αντικατάσταση των Πρωτεϊνών από τα απαραίτητα Αμινοξέα

Για να αντιληφθούμε το πόσο σημαντικές είναι οι Πρωτεΐνες για τον οργανισμό, αρκεί να γνωρίζουμε ότι τα δομικά συστατικά του, δηλαδή το «ικρίωμα» των μυών, των οστών κ.λπ., τα ένζυμα, δηλαδή οι καταλύτες όλων των χημικών αντιδράσεων, η ακτινομυοσίνη, στην οποία οφείλεται η κινητικότητα των μυών, οι πρωτεϊνικοί παράγοντες, που ρυθμίζουν τη λειτουργία του γενετικού κώδικα (DNA), οι ορμόνες π.χ. η ινσουλίνη, τα αντισώματα, δηλαδή η άμυνα του οργανισμού, είναι Ενώσεις Αμινοξέων που αποτελούν και συγκροτούν το οικοδόμημα που λέγεται Ανθρώπινος Οργανισμός.

Κατά συνέπεια, η καθημερινή θρέψη με Πρωτεΐνη, και μάλιστα σε επαρκή και εξατομικευμένη δοσολογία, αποτελεί την βάση ενός υγιούς οργανισμού.

Η Πρωτεΐνη, μετά τη μάσηση και την κατάποση, διασπάται από τα πεπτικά ένζυμα (πεπτιδάσες) σε Αμινοξέα, που στη συνέχεια απορροφώνται και καταλήγουν σε όλα τα όργανα του οργανισμού είτε για να αντικαταστήσουν τα κύτταρα, που συμπληρώνουν το βιολογικό τους κύκλο (απόπτωση-προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος), είτε για να χρησιμοποιηθούν σε λειτουργίες του οργανισμού όπως π.χ. παραγωγή ορμονών και αντισωμάτων.

Υπάρχουν 20 διαφορετικά Αμινοξέα που σε διαφορετικές αναλογίες και ποσότητες περιέχονται στις πρωτεϊνούχες τροφές. Εξ αυτών τα 8 είναι απαραίτητα για την επιβίωση -και 9 για την ανάπτυξη του οργανισμού πριν την ενηλικίωση- διότι με αυτά ο οργανισμός μπορεί να συνθέσει τα υπόλοιπα Αμινοξέα και τις Πρωτεΐνες που αποτελούν τα Δομικά Στοιχεία του Οργανισμού.

Δυστυχώς, η Επιστήμη της Διατροφής αναπτύχθηκε με αργό ρυθμό και ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες. Οι Πρωτεΐνες αναγνωρίστηκαν σαν «κατηγορία» από τον Bulder το 1838 και μόλις το 1935 οι Rosse, McΚoy & Mayer, ανακάλυψαν την Θρεονίνη ολοκληρώνοντας έτσι τη σειρά των 8 απαραίτητων αμινοξέων που τις αποτελούν.

Το 1946 οι Block και Mitchel μίλησαν για τον υπολογισμό της Διατροφικής Αξίας των Πρωτεϊνών με βάση τη σύνθεση των Αμινοξέων. Αυτοί ήταν και οι πρώτοι που επισήμαναν ότι τα Απαραίτητα Αμινοξέα θα πρέπει να βρίσκονται ταυτοχρόνως στους υποδοχείς τους όταν γίνεται η σύνθεση των Πρωτεϊνών ενώ όταν υπάρχει έλλειμμα, έστω και από ένα Αμινοξύ, πραγματοποιείται «έκπτωση» της πρωτεϊνοσύνθεσης.

Η εγκυρότερη Μέθοδος Μέτρησης της Διατροφικής-Βιολογικής Αξίας των Πρωτεϊνών, είναι αυτή του υπολογισμού της καθαρής χρησιμοποίησης του προσλαμβανομένου αζώτου ( Net Νitrogen Utilization-N.M.U.). Αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό γιατί από τις Πρωτεΐνες, που καταναλώνει ο άνθρωπος, ένα μέρος πέπτεται και απορροφάται από το γαστρεντερικό σύστημα και ένα άλλο μέρος αποβάλλεται με τα κόπρανα.

Στη συνέχεια, από το Πρωτεϊνικό μέρος που έχει πεφθεί, άλλα Αμινοξέα ακολουθούν την Αναβολική Οδό, οδηγώντας στη Σύνθεση Πρωτεϊνών, και άλλα την Καταβολική Οδό, ό,που παράγεται Ενέργεια και Άζωτο. Ό,σο περισσότερο Άζωτο χρησιμοποιεί ο Οργανισμός, για να συνθέσει τις δικές του Πρωτεΐνες (Αναβολική Οδός), τόσο λιγότερο αποβάλλεται από τα ούρα. Άρα η Πρωτεΐνη που κατανάλωσε έχει μεγάλη Διατροφική-Βιολογική Αξία. Αντιθέτως, όσο λιγότερο Άζωτο χρησιμοποιεί για την Σύνθεση των Πρωτεϊνών του, τόσο περισσότερο αποβάλλεται από τα ούρα και παράγεται Ενέργεια (Καταβολική Οδός).

Έτσι, το 1946, ο W. Rosse προτείνει την δοσολογία και αναλογία των 8 Απαραίτητων Αμινοξέων σε ημερήσια χορήγηση. Έκτοτε, φθάνουμε στο 1992, όπου ο Mauricio Lucca Moretti (Florida U.S.A) ύστερα από μια έρευνα 20 ετών, χρηματοδοτημένη από την F.A.O., δημοσιεύει τα αποτελέσματα της εργασίας του. Την ανακάλυψη, δηλαδή, ενός συνδυασμού των 8 Απαραίτητων Αμινοξέων, αποκλειστικά Φυτικής Προέλευσης, χωρίς έκδοχα και πρόσθετα χημικά, που όταν χορηγούνται από το στόμα, σε εξατομικευμένες δοσολογίες, οδηγούνται εξ ολοκλήρου στην Αναβολική Οδό χωρίς να αφήνουν υπολείμματα του αζώτου. Αντικαθιστούν έτσι το Πρωτεϊνικό ποσοστό των γευμάτων χωρίς καμία παρενέργεια!

Από τότε, Εξειδικευμένα Κέντρα (Νοσοκομεία–Κλινικές-Ιατρεία) χρησιμοποιούν τον συγκεκριμένο ποσοτικό και ποιοτικό συνδυασμό των Απαραίτητων Αμινοξέων που ο ίδιος ονόμασε «Muster Aminoacid Patern»,  προστατευμένο παγκοσμίως από Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας, για συγκεκριμένες ανάγκες των ασθενών τους.

Πράγματι, τα πλεονεκτήματα του παραπάνω συνδυασμού είναι πολλά. Είναι ουσιαστικά μια προ-χωνευμένη Πρωτεΐνη που απορροφάται από τα πρώτα 100cm του λεπτού εντέρου σε 23 λεπτά. Σε εξατομικευμένη δοσολογία δεν αφήνει υπολείμματα του αζώτου ενώ είναι αμφολύτης. Αυτό  το καθιστά ιδανικό για φλεγμονώδεις παθήσεις του γαστρεντερικού συστήματος. Περιέχει ελάχιστες θερμίδες και ουσιαστικά είναι μια καθαρή τροφή, από βιολογικές καλλιέργειες μη μεταλλαγμένων οσπρίων, που έχει υποστεί την επεξεργασία της «καθαρότητας» και ποιότητας ενός φαρμάκου, χωρίς να είναι, από τη μεγαλύτερη και εγκυρότερη Φαρμακευτική Βιομηχανία Παραγωγής Πρώτων Υλών.

Μετά το 1997 ακολουθεί μια νέα σειρά Μελετών και Κλινικών Ερευνών στην Ευρώπη – εγκεκριμένο πλέον ως σκεύασμα από τους Κρατικούς Εθνικούς Οργανισμούς Φαρμάκων – και στην Αμερική, όπου εφαρμόζουν διαιτητικά σχήματα σε ασθενείς διαφόρων παθήσεων και υγιείς οργανισμούς χωρίς καμία παρενέργεια και με βελτίωση της κλινικής εικόνας των ασθενών.

Το 2004, στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Βιολογικής Διατροφής, που πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη, ο υπογράφων παρουσιάζει την ευεργετική επίδραση του συγκεκριμένου συνδυασμού των Απαραίτητων Αμινοξέων στην Διαιτητική Αγωγή των παχύσαρκων, σε συγκεκριμένο Ερευνητικό Πρωτόκολλο, στα πλαίσια της Μεσογειακής Δίαιτας Χαμηλών Θερμίδων (L.C.D.) και Πολύ Χαμηλών Θερμίδων (V.L.C.D.).

Το 2005 μια νέα πολυκεντρική Μελέτη δημοσιεύεται, κατόπιν εφαρμογής της σε ανθρώπους που αντικατέστησαν κατά την καθημερινή τους διατροφή τις Πρωτεΐνες με τα Απαραίτητα Αμινοξέα.

Δυστυχώς, τόσο η ακριβή πρώτη ύλη όσο και η φαρμακευτική επεξεργασία ενός καθαρού τροφίμου από συγκεκριμένες μη μεταλλαγμένες καλλιέργειες, έχουν περιορίσει την διατροφική εφαρμογή της αντικατάστασης των Πρωτεϊνών από τα Απαραίτητα Αμινοξέα σε πολλές παθολογικές καταστάσεις όπως αυτές των διαβητικών ασθενών, των νεφροπαθών, των παχύσαρκων και άλλων.